South Kaibab Trail to Bright Angel Trail

We maken een aaneenschakeling van drie trails. Naar beneden via South Kaibab Trail, door de vallei via Tonto Trail en terug naar boven via Bright Angel Trail. In totaal goed voor meer dan twintig kilometer en een hoogteverschil van 1.350 meter in de zinderende hitte. Dat hoogteverschil, voor de goede verstaander, is hetzelfde als van de kust naar het hoogste punt van België. Maal twee! 

Gisterenavond informeerden we reeds bij het Visitor Center in hoeverre het plan voor deze ambitieuze wandeling realistisch is. We kregen te horen dat onze geplande wandeling niet alledaags en zeer ambitieus is. Maar voor ‘viriele jonge mannen’ zou het mits de juiste voorbereiding wel moeten lukken. 

Nog snel drie gouden tips voor onze survival: 

We moeten minstens vijf liter water per persoon meesleuren om onderweg niet te dehydrateren; 

We moeten de wandeling zeker starten bij South Kaibab Trail. Bright Angel Trail is op drie plaatsen voorzien van rustpunten met waterfonteintjes om lege flesjes water terug bij te vullen. De wandeling in omgekeerde richting maken wil dus zeggen dat je riskeert zonder water te vallen; 

We moeten vertrekken voor zonsopgang. De wandeling kost immers een volledige dag en je moet voor zonsondergang terug uit de canyon zijn. 

Gewapend met deze tips en twee overvolle rugzakken stappen wij kort voor zonsopgang op de eerste shuttlebus. Deze brengt ons naar de start van South Kaibab Trail. 

De zon rijst langzaam omhoog vanaf de horizon. Ze vult het hele landschap in prachtige kleuren en werpt een prachtig schaduwspel in de Grand Canyon. De afdaling via South Kaibab Trail is goed te doen. De opkomende zon verjaagt het frisse ochtendgevoel. Op weg naar beneden kijken we onze ogen uit met prachtige zichten over Grand Canyon National Park. 

Na een kleine vijf kilometer komen we bij Skeleton Point, een mooi uitzichtpunt dat uitnodigt voor enkele fotootjes. We nemen een rustpauze in het gezelschap van ongelooflijk schattige prairiehonden. 

We zakken verder af in de canyon tot we iets voor de middag het eindpunt van South Kaibab Trail bereiken. 

Volgens onze informatie moeten we hier kunnen overstappen op de Tonto Trail. We zien enkel nog een woestijnlandschap op de bodem van de Grand Canyon. Van een wandelpad is geen sprake meer. Wel vinden we ergens een houten kruis met daarop Tonto West. Een vriendelijke wandelaar haalt er even zijn stafkaart bij en hij bevestigt. Het moet daar wel ‘ergens’ zijn … die ‘befaamde’ Tonto Trail. 

Wij trekken dus het avontuur tegemoet. We stappen onbevreesd de woestijn in. Op papier lijkt het allemaal heel braaf. Een kilometer of zeven op de bodem van de canyon zonder noemenswaardig hoogteverschil. Wat kan er gebeuren? 

Er is hier echter geen levende ziel te bespeuren. Op de bodem van de Grand Canyon blijkt het ontzettend heet te zijn. De zon weerkaatst op de wanden van de kloof en er groeit hier zo goed als niets. Er is ons geen streepje schaduw gegund. De temperatuur stijgt op het middaguur al snel naar meer dan 50°C! We ondervinden dat vijf liter water per persoon absoluut niet overdreven is. Onze watervoorraad slinkt snel. 

Inmiddels tikt de tijd voorbij en we zijn al een uur of twee aan het wandelen in deze zinderende hitte. Toch wel lang voor zeven kilometer? Twee uur worden er drie. We zijn inmiddels ook een rivier overgestoken. Was dat de bedoeling? 

Er is nergens GSM-ontvangst dus we zijn op onszelf aangewezen. Onze watervoorraad is inmiddels zo goed als volledig uitgeput. 

Als bij wonder bereiken we even later toch de aansluiting met Bright Angel Trail. Terug een normaal wandelpad. Deze keer zelfs met een bankje onder een afdak zodat we eindelijk terug even schaduw hebben. 

De thermometer geeft een temperatuur aan zo heet dat hij buiten het bereik van de meter valt. Er staat hier een kraantje waar we onze lege flesjes water kunnen bijvullen. Oef! Hier passeren ook terug wandelaars, dus we zijn gered! 

Het is gelukt, we hebben Grand Canyon National Park overleefd!