<a href="http://www.wtc-de-eendracht.be/images/stories/ritten/rit_4.doc" target="_blank">Rit 4 : din

We fietsen vandaag tussen 150 en 840 m. hoogte. We stijgen langzaam naar de 1ste top op km 65. Er volgt een korte afdaling. Vanaf km 85 is het terug afwisselend klimmen tot km 105. We rijden dan ongeveer 20 km op een plateau en dalen dan even af om terug te stijgen tot km 145. Dan volgt een snelle bergaf om daarna langzaam verder uit te bollen naar Ganges.

We rijden eerst nog door het departement van de Aveyron en daarna door het departement van de Gard. De Gard is genoemd naar de gelijknamige rivier en de hoofdplaats is Nîmes.

Ten oosten van Albi stroomt de Tarn verder met een aantal flinke bochten doorheen een heuvelachtig landschap. Behalve op de wijn richt de landbouw zich ook op maïs en zonnebloementeelt. In het landschap staan overal duiventorens (colombiers of pigeonniers) om duiven aan te trekken en vervolgens hun mest te gebruiken om de streek vruchtbaar te maken.

We verlaten Albi in oostelijke richting met de D100 en komen in St. Juéry: er is de waterval Saut de Sabo (20m.) en veel watersport omwille van de 500 m. lange stroomversnelling van de Tarn. Vroeger stonden hier ook talrijke watermolens voor de productie van meel, papier en metaal. We zullen nu de wondermooie D172 volgen langs de grillige Tarn. We zien Ambialet dat op een lange smalle strook harde steen ligt en waardoor de Tarn er een scherpe bocht moet maken. We rijden verder langs de even mooie D77 en D33. We passeren St.Sernin-sur –Rance. Het is een dorpje met smalle straatjes en het standbeeld van Viktor de St.Sernin “L’Enfant Sauvage” waarover in 1970 een film werd gemaakt door François Truffaut. En nu de D999 naar St.Affrique, niets te zien met Afrika maar gewoon genoemd naar bisschop Affricanus. In het centrum staan 60 Mariabeelden (om een choleraepidemie te weren) en ligt een mooie brug (Pont-Vieux) uit 1270. Een 10-tal km verder op dezelfde weg zien we rechts de afslag naar Roquefort-sur –Soulzon. ’t Is vandaar dat de beschermde kaas roquefort komt. Er zijn veel kudden schapen in die streek en zij zorgen voor de nodige melk van deze kaas. Die kaas laat men rijpen in de uitgesleten rotsgangen van de kalkplateaus.
We volgen nog steeds dezelfde weg tot in St. Rome-de-Cernon. De beroemde brug van Millau en de Gorges du Tarn liggen ongeveer 20 km verder naar het noorden maar wij blijven dezelfde D999 volgen in oostelijke richting tot in Ganges. We komen in een kale hoogvlakte terecht: de Causse du Larzac. Het is het grootste kalksteenplateau (1000 vierkante km tussen 560 en 920 m. hoog) met veel spleten, holen en grotten. Schaapherders en keuterboerkens proberen er te overleven. Op een bepaald ogenblik zullen we ook langs het militaire kamp van la Cavalerie rijden. Hieromtrent was tot voor enkele jaren veel te doen in de media. In 1970 wilde men er de legerplaats uitbreiden van 3000 naar 17000 ha maar er brak een regelrechte opstand van de plaatselijke boeren uit. Na 15 jaar werd het plan deels opgeborgen. In 2003 kwam de Causse weer in het wereldnieuws door een grote bijeenkomst van andersglobalisten.
Vanaf enkele km voor Nant (ligt in het dal van de Dourbie en de plaatselijke specialitiet is de rivierkreeft) wordt de D999 weer een prachtige kronkelende weg langs het Parc national des Cévennes (het grootste van de 7 Franse nationale parken). De Cévennes waren vroeger bekend om de zijde-industrie, nog te merken aan de ronde gaten in de gevels van de spinnerijen. In St.Jean-du-Bruel (landbouw en veeteelt) staat het bekende museum Noria over water en electriciteit. Het is ook bijzonder geschikt voor een bezoek met kinderen. Verder op de weg ligt Le Vigan. Daar ligt een mooie Pont Vieux uit de 12de eeuw over de Arre. Coco Chanel (musée Cévenol) komt vandaar. Ook staat er een standbeeld (rue du Maquis) van Michel Colucci of Coluche ter promotie van het festival van de straatartiesten. Nog 17 km en we zijn in Ganges aan de Hérault. Ganges is de zuidelijke toegangspoort tot de Cevennen. Het is een industriestadje aan de samenvloeiing van de Hérault (prettige strandjes en veel watersport) en de Rieutord. Het stadje heeft een mooi middeleeuws centrum en was vroeger bekend om zijn zijden kousen (dankzij de inmiddels verdwenen moerbeibomen) maar die zijn nu verdrongen door nylon.