WS-4

Den Donkelser Wollef

"Die Festung Pappa Gung auf dem Marsch,
Mai Kendchen, now sea muss schlofen.
Quel rubbelt am Haff un der Paart?
Le Béisen, hei kennt et déch strofen! »
Un d'Fënsterche rëffelt de Baart
Séch den Donkelser Wollef. –

"Der Wollef, kleng Mammi, als leif,
Dee kënnt nët, mat Rudden ze winne;
Ech schruf em dach d'lescht nach e Bréif,
E bréngt mer mai Kierfchen aus Schinnen;
Gutt Mammi, schneit déif an de Gréif
Fir den Donkelser Wollef. »

Le Schéifer vu Briecht, e koum hell
Duurch d'Bierger, méi flénk wei vill Jonger;
Fir Palfong dem Wollef säi Fell,
Deem leschten, an drënner säin Honger;
Bei d'Heiser mat mierdrësche Knäll
Gung den Donkelser Wollef.

Am Wollefspelz the gewëss key
Und Herez fuller Guttheet, dem Lousen;
E lackelt, trotz groussem Gebëss,
Alle Kanner vu Baaschtneck bis Housen
Mat Kierwercher, Biren an Nëss
Em den Donkelser Wollef.

An d'Hausfra, si wëscht an den Eck,
Si kickelt mom Kolla a schnëppelt
Und deftege Krack an de Speck;
A wéi en rëm weider dann trëppelt,
Do laacht an de Baart séch de Geck;
O du Donkelser Wollef!

Dir all och, déi jachtelt duurch d'Land
A menggt, et keim keen iech derhanner,
Sie schnürt, weicht Hanner d'Wand aus,
Em anere lead hir Kanner;
Getréischt iech, dir all sit bekannt
Wéi den Donkelser Wollef.